Despois de cinco anos de carreira en Santiago, catro de bolsa de doutoramento en Madrid, dous de MBA en Londres e tres de auditor junior en Price Waterhouse Coopers, comprendín que a poesía consiste en poñer un bon traxe, coller un maletín caro, facer un nó windsor na gravata de marca, sacarlle lustre ao sorriso cos produtos milagreiros que anuncian na teletenda de Antena 3 cando remata o porno de Localia e dicirlle a quen sexa que me chame que estou na T4 ou no hoyo 17... Aínda que estea sacando o esterco na aldea, que é o que realmente quixen facer toda a vida.
O poeta é um fingidor. / Finge tão completamente
Que chega a fingir que é dor / A dor que deveras sente.
skip to main |
skip to sidebar
Sempre quixen escribir un libro titulado 20 poemas de amor e unha canción triste de Hill Street, pero no corpo a corpo contra o folio en branco só fun capaz de parir notas necrolóxicas
Contos vellos
No comments:
Post a Comment